عناوین مرتبط با رقص
اطلاعیه آکادمی آوا
آکادمی آوا اخبار دوره های جدید کلاسها را از طریق این صفحه + ایمیل + اینستاگرام اطلاع
رسانی می کند. ...
>>
تاریخچه رقص
رقص یا فرخه واژه پارسی آن، معمولاً به حرکت‌های انسان که برای بیان یک حالت انجام
می‌گیرد گفته می‌شود. رقص می‌تواند در یک محیط اجرایی، روحانی یا اجتماعی اجرا شود.
واژه رقص همچنین برای نشان دادن جنبش‌های موزون و ترازمند جانداران و اشیاء دیگر به
کار می‌رود مانند رقص برگ‌ها، رقص جفت‌گیری در جانوران یا رقص باد.
رقص یکی از هنرهای هفتگانه به شمار می‌آید.
بر خلاف برخی از فعالیت‌های انسان آغازین مانند ساخت ابزارهای سنگی، شکار، نقاشی در
غار و غیره، رقص هیچ نوع جسم فیزیکی از خود به جای نمی‌گذارد. بنابراین صحبت کردن درباره
زمان ورود رقص به فرهنگ بشر غیرممکن است. با این وجود، قطعاً رقص بخش مهمی از مراسم،
تشریفات، جشن‌ها و سرگرمی، بدوی ترین تمدن‌های بشر بوده‌است. باستان شناسی ردپاهایی
از رقص را در دوران قبل از تاریخ از جمله در نقاشی‌های مقبره‌های مصری در حدود ۳۳۰۰سال
پیش از میلاد و نقاشی‌های پناهگاه صخره‌ای بیمبتکا در هند نشان می‌دهد.
یکی از بدوی‌ترین کاربردهای سازمان‌یافته رقص در بازگویی نمایشی داستان‌های اساطیری
بوده‌است. در واقع قبل از معرفی زبان‌های نوشتاری، رقص یکی از روش‌های اصلی انتقال
این داستان‌ها از نسلی به نسل دیگر بود.
یک کاربرد اولیه دیگر رقص، استفاده از آن به عنوان مقدمه نشئگی حالات خلسه در آداب
شفا دهنده بوده‌است. هنوز هم در فرهنگ‌های جنگل بارانی برزیل و صحرای کالاهاری برای
این کار از رقص استفاده می‌شود. منشأ رقص‌های شیطان سریلانکا به دوران بسیار کهن قبایل
بومی و «یاکا»ها (شیاطین) برمی گردد. طبق افسانه‌های سریلانکایی، رقص‌های کندیان به۲۵۰۰
سال قبل بر می‌گردند و مربوط به یک مراسم جادویی هستند که طلسم یک شاه افسون را شکست.
گرچه رقص و موسیقی به دوران قبل از تاریخ برمی گردند، معلوم نیست که کدام یک «زودتر»
به وجود آمده‌است. با این وجود از آنجا که ضرب‌آهنگ وصدا در نتیجه حرکت ایجاد می‌شوند
و موسیقی می‌تواند حرکت را القا کند، به نظر می‌رسد که رابطه این دو همواره به شکل
همزیستی بوده‌است. بسیاری از شکل‌های آغازین موسیقی و رقص با هم ایجاد و اجرا شده‌اند.
این تکامل دوگانه در دوران مختلف ادامه داشته و باعث ابداع گونه‌هایی از رقص / موسیقی
شده‌است، از جمله: دیسکو، سالسا، الکترونیکا و هیپ‌هاپ. برخی از سبک‌های موسیقی مانند
موسیقی باروک و رقص باروک رقص موازی دارند، در حالی که سبک‌های دیگر به طور جداگانه
ایجاد شدند: موسیقی کلاسیک و باله کلاسیک.
هر چند رقص همراه با موسیقی است، می‌توان آن را به طور مستقل ارائه کرد یا از آهنگ
خود رقص استفاده نمود مانند رقص پا. رقص‌های همراه با موسیقی، بسته به سبک رقص ممکن
است با موسیقی هم‌زمان باشند یا نباشند. رقصی که بدون موسیقی اجرا می‌شود، رقص با ریتم
خود نامیده می‌شود. رقص یكی از شاخه های جدایی ناپذیر هنرهای زیبای ملت های جهان است
. هر ملتی دارای رقص های مخصوص به خود می باشد . در عصر حاضر این نوع هنر انكشاف زیادی
نموده و در نوع خود به شاخه های گوناگونی تبدیل گشته است . رقص نوعی از هنرهای زیباست
كه بر اساس اجرای حركات موزون و كشش بدن انجام می شود .
لغت نامه نویس مشهور فارس زبان ( مرحوم ) دهخدا با اتكا به لغتنامه نویسان قبل ازخود
واژه رقص را واژه ای عرب حساب كرده و نوشته است : رقص یعنی پویه دویدن ، جنبیدن ، درخشیدن
سراب ، جوشیدن می ، مست كردن ، بازی كردن .... واژه رقص عكس العملی است در جواب حركت
و فعالیت . تاریخ ابداع و خلق رقص و منسوبیت آن به كدام ملت معلوم نیست ولی می توان
چنین نظر داد كه سرخ پوستان ، ملتهای آفریقا ، بومی های استرالیا در شمار ملتهایی هستند
كه اولین بار رقص را بوجود آورده از چندین زاویه می توان به رقص نگریست ، به هنر رقص
می توان از دید لباس ، ریتم ، روانشناسی ، افسانه ، فلسفه ، دین ، نبرد و ... نگاه
كرد . در این موضوعات می توان مقالات جداگانه و تزهای گوناگونی ارائه داد .. باید اشاره
نمود كه رقص یك زبان پیچیده و مركب می باشد . رقص زبانی است كه بدون استفاده از آوا
شناسی ، علم المعانی ، دستور زبان ، الفبا و سایر موارد زبانی انسان به كار گرفته می
شود .
رقص در واقع از تركیب سه زبان بوجود آمده است : 1- زبان حركات دست ، 2- زبان حركات
صورت و اعضا آن ( میمیك) 3- زبان حركات اندام و بدن انسان ( پانتومیمی )
رقص اكثراً به دو گروه تقسیم می شود . 1- رقص های دسته جمعی ( گروهی ) 2- سولو ( رقص
های انفرادی ) . ما معتقدیم كه رقص های دسته جمعی در زمانهای بسیار قدیم بوجود آمده
اند و رقص های انفرادی هم در دوران تمدن و فرهنگ كه ادیان بوجود آمده اند خلق شده اند
.
در اوایل دهه ۱۹۲۰، مطالعات رقص تمرین، نظریه بحرانی، تحلیل موسیقی و تاریخ رقص به
عنوان یک رشته دانشگاهی مورد توجه قرار گرفت. امروزه این مطالعات به عنوان بخش مهمی
از بسیاری از دانشگاه‌ها و برنامه‌های هنر و علوم انسانی است. در اواخر سده بیستم اهمیت
یافتن دانش عملی به اندازه دانش دانشگاهی باعث پیدایش «پژوهش‌های عملی» و «تمرین به
از جمله:
- تمرین حرفه‌ای: مهارت‌های اجرایی و فنی
- پژوهش عملی: رقص پردازی و اجرای رقص
- اتنوکورولوژی که در برگیرنده جنبه های انسان‌شناختی، مطالعات فرهنگی، مطالعات منطقه‌ای،
نظریه پسااستعماری، قوم‌نگاری و ... مرتبط با رقص است
- رقص درمانی
- رقص و فناوری: رسانه‌های جدید و فناوری‌های اجرای رقص
- تحلیل حرکت لابان و مطالعات جسمی
مجموعه کامل مدارک دانشگاهی از کارشناسی تا دکترای حرفه‌ای و دیگر برنامه‌های پسادکترا
ارائه می‌شود و بسیاری از بورسیه‌های رقص در حال تحصیل، «دانشجویان بالغی» هستند که
پس از یک دوره اشتغال حرفه‌ای به تحصیل می‌پردازند.
محتوای رقص عشق است .عشقی كه كل كائنات را به حركت وا می دارد. تاریخ هنر گواه است
كه بشر از ابتدای خلقت به كمك رقص و ریتم موفق گردید به كارهای خود نظم بخشد . رقص
و موسیقی به طبیعت آدمی جلوه انسانی می بخشد
گزنفون در كوروش نامه به دوران ماد اشاره دارد و می نویسد كه شاه خود نیز گاه گاه به
پایكوبی و دست افشانی برمی خواسته است . همچنین در تاریخ شاهنشاهی هخامنشی نوشته اولمستد
آمده است : سالی یك بار در جشن مهرگان فرمانروای هخامنشی می بایست میگساری كرده و رقص
پارسیانه كند .. كه این رقص بازمانده ای از رقص جنگی ادوار پیش از هخامنشی بوده است
>>
طبقات رقص
رقص را می‌توان به دو طبقه اصلی تقسیم کرد که هر یک دارای زیرطبقه‌هایی تقسیم می‌شوند
و اغلب سبک‌های رقص در این زیر طبقه‌ها قرار می‌گیرند. این طبقات عبارت‌اند از:
- رقص کنسرت / رقص اجرا
- رقص کنسرت قرن بیستم
- رقص رقابتی
- رقص اجتماعی / رقص مشارکتی
- رقص مراسمی
- رقص سنتی
- رقص برهنه یا رقص نامتعارف
>>
رقصنده
به افرادی که به انجام رقص می‌پردازند رقصنده می‌گویند و به خود کنش رقص، رقصیدن یا
رقص گفته می‌شود. حرکات موزون و حرکات هماهنگ هم واژه هایی است که در این رابطه به
کاربرده می شود.
در فرهنگ معاصر ایرانی رقاص لفظی است با بار منفی که به رقصندگان باشگاه‌های شبانه
اطلاق می‌شود. به کار بردن این لفظ برای کسانی که حرفه آنها نوعی از انواع رقص‌های
هنری است ناپسند است.
>>
رقص به عنوان یک شغل
در ایالات متحده بسیاری از رقصنده‌های حرفه‌ای عضو اتحادیه‌هایی مانند صنف هنرمندان
این اتحادیه‌ها به اعضای خود برای تعیین شرایط کاری و حداقل دستمزد خود کمک می‌کنند.
رقصنده‌ها می‌توانند مزایای دیگری مانند محل اقامت و غذا برای ماموریت‌های مسافرتی
دریافت کنند. رقصنده‌های حرفه‌ای می‌توانند به تدریس نیز بپردازند. موسیقی آمریکا،
صنف هنرپیشگان صحنه و انجمن برابری هنرپیشگان هستند.
کلید واژه ها:
شماری ازرقصهای مختلف جهان
مقاله های مرتبط با رقص
